رضا کریمی: «قطعنامه ها کاغذپاره ای بیش نیست.» دیر زمانی نمی گذرد از گفتن این جمله توسط آن مردی که رفته است اما تحریم ها ضربات مهلکی بر پیکر کشور به خصوص در حوزه اقتصاد وارد آورد.

امروز با درایت دولت تدبیر و امید و هدایت های حکیمانه مقام معظم رهبری، مردم ایران آغاز رفع تحریم ها را جشن گرفتند تا شاید شکوفایی عزت ملی در دنیا باشیم. ۱۲ سال سایه تحریم بر سر کشور سنگینی کرد و سیاست کلان کشور را تحت تاثیر قرار داد اما ایستادگی مردم ایران در برابر این تحریم ها با راهنمایی های منحصر به فرد رهبری سبب شد که روزهای پر حادثه سپری شود و ملت ایران یکپارچه و همراه دولت این پیروزی دیپلماتیک را جشن بگیرند.

صدور ۶ قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل و ۱۲ قطعنامه شورای حکام آژانش بر علیه هر کشوری؛ می توانست آن کشور را زمین گیر کند اما مردم ایران ایستادگی دادند و امروز با ماموریت های سخت و سهمگین ژنرال های دیپلماتیک کشور، لبخند بار دیگر به روی لب های مردم ایران برگشت و قطعا محاسن رفع تحریم ها در سال های آتی کشور را به سمت توسعه یافتگی سوق خواهد داد و البته نباید انتظار داشت که این تاثیرگذاری یک شبه اتفاق بیفتد چرا که این یک اشتباه هست که فکر کنیم آثار ۱۲ سال تحریم را می توان در یک شب یا حتی یکی دو سال از بین برد بنابراین باید چشم انداز چند ساله برای آثار مثبت رفع تحریم ها ترسیم کرد.

در این بین ذکر ۲ نکته خالی از لطف نیست:

اول اینکه دستگاه دیپلماسی دولت تدبیر و امید در عمر دو و نیم ساله این دولت نشان داد که اگر تیم دیپلماسی با قواعد بین المللی آشنا بوده و توسط رئیس قوه مجریه پشتوانی شود توانایی حل کردن معادلات سیاسی را خواهد داشت. حتی اگر طرف مقابلش ۶ وزیر از کشورهای قدرتمند جهان باشد.

در سال های گذشته نه اراده ای از قوه مجریه برای رفع تحریم ها بود و نه تیم دیپلماسی و مذاکره کننده با الفبای مذاکرات بین المللی آشنایی داشتند لذا رئیس قوه مجریه با گفتن جمله «قطعنامه ها کاغذ پاره ای بیش نیست» آشنایان با قواعد بین المللی را انگشت به دهان گذاشت که ثمره آن جز صدور قطعنامه های مکرر بر علیه ایران و در نتیجه فشار بر کشور نبود. بنابراین باید به به انتخاب رئیس جمهور دولت تدبیر و امید احسن گفت که تیمی را برای مذاکرات انتخاب کرد که با حفظ تمامی منافع نظام، با موفقیت مذاکرات را پیش برد.

دومین مساله در این مورد، تاثیرات مثبت رفع تحریم ها بر اقتصاد کشور است. با وضع تحریم ها اقتصاد کشور به سمت قهقرا پیش می رفت طوری که زمانی نفت کشور به عنوان چرخ اقتصاد مملکت به فروش نرفت و حتی در برهه ای «نفت در برابر غذا» مطرح شد و این یعنی اینکه نظام اقتصادی کشور در یک قدمی متزلزل شدن بود که این هم به سبب بی درایتی های تیم اقتصادی بود که نتوانست کشور را با نفت ۱۳۵ دلاری به سمت رشد اقتصادی هول بدهد.

از طرف دیگر همین تحریم ها باعث شد به نام «دور زدن تحریم ها» مختلسانی از دل اقتصاد کشور بیرون بیاید که نشان از اقتصاد رانتی در کشور بود بنابراین با رفع تحریم ها انتظار می رود که رشد اقتصادی خود را نشان بدهد و این امکان پذیر نیست مگر با حضور نمایندگانی که وظائف خود را در چارچوب قانون یعنی «قانون گذاری و نظارت بر اجرای قانون» خلاصه کنند تا این همه شاهد اختلاس های کلان در دل اقتصاد کشور نباشیم.