رضا کریمی: بدون تردید در جامعه  امروزی وابستگی زیادی بین شهروروستا در رویکردهای مختلف اقتصادی – سیاسی – اقتصادی – فرهنگی –اجتماعی و… به چشم می خورد . البته یک جامعه وقتی به رشد وتعالی می رسدکه روستاها وشهرها قادر به جوابگوی نیاز های بشری  در بعد های مختلف باشند.

توسعه و پیشرفت اقتصادی یک جامعه موجب پیشرفت در سایر رویکردها  می شود، بنابراین آنچه که بایستی برای توسعه  و پیشرفت آن قدمهای اساسی برداشته شود «مقوله اقتصادی جامعه» است چرا که جامعه و کشوری، زنده و پویا است و در این شرایط می توان استان اردبیل را یک استان وابسته به محصولات  کشاورزی دانست و وابستگی متقابل بین این دو مقوله یک واقعیتی است که به راحتی نمی توان کتمان کرد.

هر چند استان اردبیل علیرغم داشتن پتانسیل های فراوان در امرکشاورزی، استعداد زیادی نیز جهت جذب توریست و گردشگر داخلی و خارجی  دارد که شهرستان هایی مانند نمین، نیر، سرعین وحتی منطقه بکر فولادلو و بخش هیر  بایستی از این حیث در اولویت سند توسعه قرار گیرند.

بنابراین فضاهای روستایی بایستی متناسب با نیازهای روستائیان توسعه یابد و بی توجهی به  روستاها  به افزایش فاصله میان شهر وروستا می انجامد  ونهایتا تخلیه، تخریب روستاها  و هجوم جمعیت مهاجر روستایی به شهر ها که هر گونه  دستاورد توسعه ای در شهر ها را نیز خنثی و آثار اقتصادی و اجتماعی نامطلوب و فاجعه باری به دنبال دارد .

در روستاها همه عوامل و وسائل توسعه فراهم است غیر از سرمایه ومنابع مالی که علت اصلی مهاجرت از روستاها به شهرها  همان عزم سرمایه گذاری کافی در روستاهاست .

گاز ،راه ،آب و برق و … بعنوان زمینه های تولید و راه مکمل سرمایه گذاری بوده و موجب اشتغال نمی شود بایستی برای حل مشکل بیکاری رشد و توسعه اقتصادی و افزایش سرانه  تولید و در آمد سرانه روستائیان، امکانات سرمایه گذاری در بخشهای کشاورزی،صنعت و دامپروری بوجود آید.

ازسویی دیگر واردات زیاد و بدون هدفمند بمنظور تامین برطرف نمودن نیاز بخش مصرف، بخش تولید گرفتار مشکلات متعدد می شود و حوادث پیش بینی نشده و طبیعی نظیر خشکسالی نیز کشاورزان و باغداران را به زانو درآورده است بنابراین  چنانچه دنبال توسعه ملی وتحقق چشم انداز ۲۰ ساله نظام هستیم بایستی به موارد و مشکلات بخش تولید بعنوان اساس اقتصاد کشور توجه ویژه داشته و با تنظیم واجرایی کردن برنامه های سرمایه گذاری وحمایتی ،بخش کشاورزی را سر پا نگه داشته و درجهت  درآمد و سرانه تولید کشاورزان و ماندگاری آنها در روستاها اهتمام نماییم.

با پخش پول بین مردم مشکل بیکاری حل نمی شود، بلکه با سیاست گذاری  اصولی، برنامه ریزی صحیح و سرمایه گذاری کافی می توان  به کاهش تورم، رشد اقتصادی و کاهش ارتش بیکاران که از معضلات اقتصادی – اجتماعی کشور است و امروزه تعداد  زیادی بیکار، پدیده استشمار کارگران را تبدیل به رویه کرده است کمک کرد .

پراکنده بودن، تعدد خرد شدن  قطعات زمینهای قابل کشت، پایینی راندمان آبکاری به علت سنتی بودن سیستم های آبیاری، بی توجهی به شبکه های پایین دست منابع تامین آب ، عدم آگاه سازی کامل کشاورزان  با فرهنگ بیمه محصولات کشاورزی، دامی و اماکن مسکونی، عدم رعایت تناوب زراعی، بروز خشکسالی های متوالی، نبود زیرساختهای صنایع تبدیلی  و جنبی کشاورزی در استان ماست که می طلبد مسئولین و متولیان به این امر مهم اهتمام نمایند چرا که کشاورزی  نقش  کلیدی  در تولید  ناخالص ملی یکی از مقیاس های اندازه گیری اقتصاد است و اردبیل ما امروزه حدود ۹ دهم  (۰٫۹) در صد تولید ناخالص ملی کشور عزیزمان ره به خود اختصاص داده است و برای رسیدن به متوسط کشور بایستی این رقم حداقل به دو برابرافزایش یابد این در حالی است که خطه سرسبز سبلان دارای موقعیت جغرافیایی بسیار ویژه و نقطه اتصال ورود به بازارهای کشورهای اسیای میانه وحوزه قفقاز ، همجواری با جمهوری آذربایجان و استانهای صنعتی و بهره مندی از جاذبه های فرهنگی، تاریخی، طبیعی، معادن بسیار غنی و … از مزیت های مهم برای سرمایه گذاری و افزایش سرانه درآمد و تولید ساکنین منطقه می باشد .

علاوه بر آن وجود چشمه های بهشتی و جاذبه های گردشگری در اقصی نقاط استان نعمت بزرگی است که با سرمایه گذاری و جذب مشارکت های مردمی می توان هزاران شغل را برای جوانان عزیز ایجادکرد .

امروزه وجود شغل های خدماتی کاذب، مقطعی وفصلی جوانان را سرگرم کرده است .اما با کمی تامل و برنامه ریزی اصولی می توان این فرصت را به واقعیت تبدیل کرد وبرای ایجاد اشتغال دایمی برنامه های بلند مدت ترسیم کرد و معضل بیکاری جوانان را در روستاها و شهرها مرتفع ساخت . به امیدآن روزی باشیم که دراستان ما واژه ای به نام بیکاری وجودنداشته باشد .